Δε μπορεί θα υπάρχεις γιατί...

Στο καφέ του Μύλου, στο Θερμαϊκό

Κάποια άνοιξη και ένα φθινόπωρο

Στη Διαγώνιο με Τσιμισκή

Μου 'χαν πει πως περνάς από 'κεί

Και περίμενα, τραγουδώντας...

Στο σταθμό του ΚΤΕΛ στον Κηφισό

Ένα καλοκαίρι στη Φολέγανδρο

Είδα κάποια που σου 'μοιαζε πολύ

Όμως πάλι δεν ήσουν εσύ...

Που περίμενα, τραγουδώντας

Μα θα σε γνωρίσω αν σε δω

Σα να σε ήξερα από καιρό

Μην τρομάξεις όταν σου πω
πως σε περίμενα

Απ' τη μια απελπίζομαι λέω ως εδώ

Μια ιδέα θα 'σουνα στο μυαλό

Κι απ' την άλλη ακούω πάλι μια φωνή

Δε μπορεί θα υπάρχεις γιατί...

Σε περίμενα, τραγουδώντας

Χαμογέλασέ μου

Σου ‘χει τύχει ποτέ να ερωτευτείς ένα τραγούδι; Να το ακούς και να χτυπάει η καρδιά σου γρηγορότερα; Έχει τύχει ποτέ να νιώσεις το στομάχι σου να σφίγγετε ακούγοντάς το στο ραδιόφωνο; Έφαγες τα νύχια σου από ανυπομονησία μέχρι την επόμενη φορά; Σου έχουν κοπεί τα γόνατα όταν μπαίνει η εισαγωγή στη συναυλία? Προσπάθησες ποτέ να το πεις σε κανέναν;